Τα γεγονότα: H Αριάγνη και ο Διονύσης Σαρίδης είναι μια οικογένεια Ελλήνων που ζει στην Αίγυπτο περίπου στα 1942-43 μαζί με τα τρία παιδιά τους. Η Αριάγνη θυμάται ένα περιστατικό κατά το οποίο η μικρή της κόρη Ουρανία κινδύνεψε από μια ακατάσχετη αιμορραγία στη μύτη. Καθώς δεν βρήκε τον σύζυγο της στη δουλειά για να έρθει να βοηθήσει, αναγκάστηκε να αρχίζει να φωνάζει από το παράθυρο σε βοήθεια. Ένας Αιγύπτιος γείτονας, ο Γιούνες, την βοήθησε κουβαλώντας το κορίτσι μέχρι το φαρμακείο και φέρνοντας τον γιατρό. Αφού η περιπέτεια τελείωσε αίσια, όταν η Αριάγνη διηγήθηκε στον άντρα της τι έγινε, το μόνο σχόλιο του ήταν η αποδοκιμασία του για το γεγονός οτι ένας μαύρος άγγιξε την κόρη του. (το απόσπασμα του σχολικού βιβλίου μπορείτε να το βρείτε εδώ.)
Τα συναισθήματα: Αρχικά αισθανόμαστε χαρά και ανακούφιση που η ιστορία είχε αίσιο τέλος και η υγεία της μικρής Ουρανίας δεν κινδύνευσε περισσότερο. Μεγάλη είναι η αγανάκτηση για την αντίδραση του πατέρα και τις προτεραιότητες που βάζει στη ζωή του (το παν είναι να μην ακουμπήσει ένας μαύρος την κόρη του και όχι το αν η κόρη του είναι καλά). Φυσικά στην αρχή αγωνιούμε για την εξέλιξη της ιστορίας και αν τελικά η Ουρανία θα γίνει καλά. Συγκινούμαστε με την αφελή και άγαρμπη αντίδραση του Γιούνες να σπάσει την πόρτα και να σύρει τον γιατρό για να γιατρέψει το κορίτσι. Θυμώνουμε με τον Διονύση που έλειπε από την δουλειά και χαρτόπαιζε. Αισθανόμαστε ελπίδα που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με τις σκέψεις της Αριάγνης αλλά ανησυχούμε που υπάρχουν άνθρωποι με την στάση ζωής του Διονύση.
Πιθανοί κίνδυνοι: Μετά από αυτήν την περιπέτεια φοβόμαστε ότι ίσως η Αριάγνη να έχει μεγάλα προβλήματα στη σχέση με τον άντρα της, ο οποίος ίσως να την κατηγορεί για πολύ καιρό για αυτό που έγινε (ότι δηλαδή άφησε έναν μαύρο να βοηθήσει την κόρη του). Οι συχνοί καβγάδες που ίσως προκύψουν θα χαλάσουν το ισορροπημένο κλίμα της οικογένειας.
Επίσης, είναι πολύ πιθανό οι ρατσιστικές απόψεις του πατέρα να περάσουν και στα μικρότερα παιδιά, όπως έχει γίνει ήδη με τον μεγαλύτερο γιο της οικογένειας.
Θετικά σημεία: Διαβάζοντας το απόσπασμα αυτό κάποιος με ρατσιστικές αντιλήψεις, είναι πιθανό να αναθεωρήσει τις απόψεις του και να διαπιστώσει ότι ένας συμπονετικός άνθρωπος θα σε βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή, άσχετα αν έχει διαφορετική εθνικότητα / χρώμα / θρησκεία.
Εναλλακτικές υποθέσεις: Θα μπορούσε ο Διονύσης να είναι στο σπίτι εκείνη την στιγμή και να μπορέσει να στηρίξει την οικογένεια του ή τουλάχιστον θα μπορούσε να μην χαρτοπαίζει ώστε να τον βρει η Αριάγνη στο τηλέφωνο και να τρέξει στο σπίτι.
Μια άλλη τροπή της ιστορίας θα ήταν ο Διονύσης να ευχαριστούσε θερμά τον Γιούνες που έσωσε την κόρη του και να καταλάβαινε πόσο λάθος ήταν που κατηγορούσε τόσον καιρό τους γηγενείς.
Συμπεράσματα – κρίσεις: Η θέση της γυναίκας, ακόμα και μέσα στο σπίτι το οποίο υποτίθεται ότι είναι το δικό της πεδίο δράσης, είναι περιορισμένη. Ενώ η άποψη της είναι διαμετρικά αντίθετη από αυτήν του άντρα της δεν την εκφράζει φανερά. Ό,τι μαθαίνουμε για τις σκέψεις της Αριάγνης είναι μέσα από τις σκέψεις της, τις οποίες δεν φανερώνει σε κανέναν. Η γυναίκα, ακόμα κι αν κάνει κάτι για το καλό της οικογένειας, πρέπει να αντιμετωπίσει την απαξίωση του άντρα αν η πράξη αυτή είναι αντίθετη με τα δικά του πιστεύω.
Διαπιστώνουμε όμως ταυτόχρονα, ότι μπροστά στο μητρικό ένστικτο για την προστασία του παιδιού της, μια μητέρα δεν θα σκεφτεί τίποτα, ούτε την πιθανή σύγκρουση με τον άντρα της, ούτε κάποιο πιθανό ρεζίλεμα στην κοινωνία (η Αριάγνη βγήκε στο παράθυρο και φώναζε για βοήθεια χωρίς να σκεφτεί τι θα πει ο κόσμος).
Η γυναίκα παρουσιάζεται χωρίς η γνώμη της να μετράει στις αποφάσεις του σπιτιού ή στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών – για όλα ισχύει αυτό που θα πει ο άντρας – αλλά όταν κληθεί να προστατέψει τα παιδιά της θα αντιδράσει χωρίς να διστάσει να κάνει οτιδήποτε για αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου